07:15 || Ashton Irwin - Tłumaczenie PL

środa, 30 lipca 2014

Rozdział 23 cz 1

Wzdrygnęłam się stojąc na przystanku autobusowym w poniedziałkowy ranek. Byłam rozkojarzona przez co nie zabrałam kurtki przed wyjściem z domu. A wszystko przez to, że Ashton nie odwiedził mnie w weekend, nie napisał SMS-a i nawet nie czekał na mnie pod domem, tak jak zawsze, gdy chodzimy razem na przystanek.
Czuje, że wszystko zrujnowałam tym, że próbowałam na siłę posunąć się o krok dalej. Powinnam wiedzieć, że nie chcę się śpieszyć w pewnych sprawach, nawet sam mi o tym powiedział. Zgadzałam się z nim. Możemy dążyć do wszystkiego powoli i kontynuować to co zaczęliśmy a nie od razu zmuszać go do seksu ze mną, tylko dlatego by coś udowodnić. Za bardzo koncentruje się na sobie i to jest główny problem.
Wszystko co chciałam wtedy zrobić to wkurzyć matkę i przespać się z Ashton'em, bo go nie lubi. Nie powinnam reagować w ten sposób. Ashton zapewne teraz myśli, że chciałam z nim jedynie seksu. Tak jest na pewno, zwłaszcza po tym co się wydarzyło.
Wyciągnęłam telefon i sprawdziłam godzinę. Była już 07:15 a Ashton jeszcze się nie pojawił. Odwróciłam się w przeciwnym kierunku skąd zawsze szliśmy. Jak się pojawi to podejdzie do mnie tak jak zawsze. Sądzę, że o wiele łatwiej jest nie myśleć o czymś, czego nie można zobaczyć.
-Murphy-ktoś westchnął za mną. Odwróciłam się i zobaczyłam Ashton'a stojącego za mną z papierosem w ustach.-Jest zimno. Pora nosić już kurtkę.
-Ashton!-krzyknęłam kiedy podszedł do mnie. Ściągnął swoją kurtkę i podał mi ją- Nie jest ci teraz zimno?
-Jest okej-uśmiechnął się kiedy skończył palić papierosa i wyrzucił go na ziemie. Podciągnął swój kołnierz jakby dając mi znak, że jest mu wystarczająco ciepło.
Kiedy ubrałam jego kurtkę uśmiechnął się i chwycił mnie za rękę, przyciągając mnie. Najpierw pocałował mnie w czoło a potem złączył nasze usta w pocałunku. Przeniósł swoje ręce na moje policzki, a ja jedną swoją rękę umieściłam na jego klatce piersiowej a drugą na karku.
-Myślałam, że jesteś na mnie zła-odsunęłam się od niego trochę, ale Ashton ponownie nachylił się do pocałunku. Całowaliśmy się jeszcze kilka sekund, zanim się nie odsunął i nie zabrał rąk.
-Myślałam, że ty byłeś wściekły na mnie-zaśmiałam się cicho. Odsunął się ode mnie i przygryzł wargę lustrując mnie.
-Naprawdę przesadziłam tamtej nocy. Przepraszam-poczułam się lepiej gdy go przeprosiłam.
-Nie, nie. Wszystko było w porządku. Wiedziałem, że kiedyś nadejdzie ta chwila. To moja wina-pokręcił głową. Wyciągnął rękę i chwycił moją, splatając nasze palce.
-Nie, to nie tak. Nie powinnam naciskać w ten sposób. Wiedziałam, że nie chcesz, żeby działo się wszystko zbyt szybko i powinnam się tego trzymać-westchnęłam. Wciąż czułam się źle przez to co zrobiłam, ale byłam zadowolona, że Ash w zasadzie czuje to samo. Oboje źle zrobiliśmy i dobrze, że zdaliśmy sobie z tego sprawę.
-A ja nadal czuję się źle, że wpakowałem cię w kłopoty z twoją mamą, a potem odrzuciłem...-urwał. Przetarł jedno oko. Zaskakujące było, że nie zabrał dziś okularów (przeciwsłonecznych dop. tłum.).
-To nie twoja wina!-stwierdziłam-To była moja wina. Chciałam wciągnąć się w kłótnie między mną a moją matką i nawet nie pomyślałam jak będziesz się z tym czuć.
-To była moja wina, Murphy. To ja zakradłem się do twojego pokoju i pocałowałem cię i ściągnąłem z ciebie koszulkę i czułem twój....
-Co masz na głowie?-przerwałam jemu, pytając się o kapelusz, który miał. Zauważyłam, że ciężko mu się o tym mówi, więc postanowiłam, że to nie jest właściwy czas na taką rozmowę.
-To jest fedora? (kliknij, żeby zobaczyć).-odpowiedział jakby sam nie był pewny co ma na głowie. Popatrzał na górę na czarną fedorę.
-Czemu ubrałeś fedorę?-zapytałam
-Co? Nie wiem, spodobało mi się-wzruszył ramionami-Michael powiedział, że wygląda super.
-Michael powiedział?-zapytałam. Szczerze mówiąc, nie mogłam uwierzyć, że Michael rozmawiał z Ashton'em, a nawet jeśli to zrobił to nie mogłam uwierzyć, że mi nie powiedział.
-Więc zapytałem go, czy wyglądam fajnie. On skinął głową-roześmiał się. Puścił moją rękę i poprawił kapelusz. Wyciągnęłam rękę i zabrałam kapelusz i umieściłam na własnej głowie.
-Witaj, jestem Ashton Irwin-zachichotałam krzyżując ręce na piersi. Ashton jęknął i spróbował zabrać mi kapelusz, a ja położyłam rękę na jego klatce piersiowej i zatrzymałam go przed podejściem bliżej.
-Przestań-jęknął.
-Jestem Ashton i jestem wielkim fanem muzyki i zakochuje się w dziwnych rzeczach.... np w burritos.-śmiałam się machając rękoma wokół, przez co rękawy kurki Ashton'a zakryły moje palce.
-Sądzę, że oboje zawiniliśmy w tej sprawie.-zignorował mnie, ale mogę śmiało powiedzieć, że stara nie śmiać się z mojej imitacji.
-Na to wygląda-skinęłam głową.
-Więc,co mówiłem wcześniej?-uśmiechnął się, chcąc nawiązać do przeprosin. Dalej próbował zabrać mi kapelusz z głowy, ale ja byłam w ciągłym ruchu, więc miał ciężko.
-Przepraszam, zachowuje się jak dziecko-powiedziałam cicho, patrząc się na Ashton'a  Przestał zabierać mi kapelusz i spojrzał na mnie, powoli oblizując usta.
-Przepraszam, że cię uraziłem, mówiąc tamto-skinął głową, nie spuszczając ze mnie wzroku. Wyciągnął rękę i zabrał mi kapelusz położywszy go z tyłu głowy. Uśmiechnął się.
-Więc jesteśmy kwita?-zapytałam
-Sądzę, że tak.-jego uśmiech zmienił się gdy objął mnie w talii i przyciągnął do siebie,chowając twarz w moich włosach.-Czy wciąż masz kłopoty?
-Nie wiem-wzruszyłam ramionami. Nie mam pojęcia czy mam kłopoty czy nie. Mojego taty wciąż nie było w domu i nie rozmawiał z moją mamą od sobotniej nocy, w której się kłóciłyśmy.
-Chcesz, żeby porozmawiał z twoją mamą czy coś? Jest mi naprawdę z tym źle, Murphy-westchnął z ramionami wciąż owiniętymi wokół mnie.
-Nie, nie musisz tego robić. Ona już skończyła-powiedziałam szybko. Sądzę, że byłoby lepiej żeby trzymał się z dala od mojej mamy, żeby się uspokoiła.
-Chciałbym cię w jakiś sposób odciążyć- wymamrotał. Jego usta znalazły się na mojej szyi, gdzie złożył kilka pocałunków.
-Nie musisz- nie chciałam, żeby cokolwiek robił w tym kierunku jak dla mnie. Mieliśmy kilka sprzeczek i oboje przyznawaliśmy się do winy i przepraszaliśmy za to. Tak długo jak nie był na mnie zdenerwowany to wszystko było w porządku.
-Oh, czekaj! Sprawdź kieszenie!-powiedział.
Odeszłam od Ashton'a i sięgnęłam do obu kieszeni jego kurtki, znajdując jedynie kawałek kartki w jednej z nich. Wyciągnęłam go i rozwinęłam. Uśmiechnęłam się kiedy zaczęłam czytać. Ash musiał zabrać kupon przed wyjściem z mojego pokoju, co wyjaśnia czemu nie mogłam go znaleźć.
-Dowolne 5 dni?-spytałam z nadzieją przygryzając wargę, gdy na niego spojrzałam.
-Dowolne 5 dni.-powtórzył.
-I co dokładnie będziesz robił?-zapytałam starając powstrzymać śmiech. Na myśl, że Ashton staje się moim osobistym niewolnikiem, było trochę zabawne. Przełknął głośno ślinę
-Wszystko co chcesz.
-Ok-uśmiechnęłam się, wręczając mu kupon.-Dzień 1 od teraz.
-Oh, świetnie-jęknął.
-Hej, nie narzekaj. Sam tak chciałeś-żachnęłam. Przewrócił oczami. Podniósł ręce i objął swoją twarz znowu jęcząc.
-Wiesz, co chcesz najpierw zrobić?-zapytał. Zaśmiałam się widząc, że nie jest nieszczęśliwy.
-Nie wiem-wzruszyłam ramionami-Myślę, że chcę to zrobić ponownie.
-Czy to zamówienie?-roześmiał się
-Oh, Irwin-westchnęłam-To na pewno jest zamówienie.
-To będzie strasznie łatwe-włożył kupon do kieszeni i po raz kolejny podszedł do mnie owijając ramiona wokół mnie i przyciskając usta do moich.

~~~~~~~~~~

-Oni ciągle to robią, Luke...-Calum szepnął do Luke'a po czym spojrzeli się na mnie i na Ashton'a
Czułam jak Ashton uśmiecha się przez pocałunek, kiedy bawiłam się jego włosami, on za to miał najpierw ręce na mojej twarzy, a potem zjechał nimi na moją talię. Byliśmy jeszcze w szkole i siedzieliśmy na stołówce, ale nas to nie obchodziło. Szczerze mówiąc, sądzę, że to jest nawet fajne, bardziej ekscytujące.
-Jezu, któryś z was to przerwie kiedy skończy wam się powietrze?-Luke krzyknął, uderzając ręką w stół i zmuszając mnie i Ash'a do oderwania się od siebie.
Brooke poszła do domu po południu więc postanowiłam skorzystać z tej okazji, aby usiąść koło Calum'a i Luke'a, który swoją drogą był nieszczęśliwy od kilku tygodni. Było fajnie przez kilka pierwszych minut, ale później Calum i Luke zgubili się w rozmowie a Ashton'owi znudziło się słuchanie tego więc...
-Przepraszam-Ashton przeprosił zagryzając wargę.



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~`
PRZEPRASZAM, że rozdział taki krótki, ale laptop mi nawalił, właśnie wtedy kiedy miałam prawie koniec przetłumaczonego rozdziału w Wordzie. WHY ?? I za żadne skarby nie mogę go włączyć. GRRRYYY.....  Dlatego ten rozdział dzielę na części i drugą dodam już w SOBOTĘ! Dobrze, że lubię tłumaczyć na tablecie rozdziały to chociaż coś dzisiaj dodam. Normalnie mam pecha w te wakacje z urządzeniami elektrycznymi. Najpierw telefon, później ipod teraz laptop, ja się pytam dlaczego?? Ale mniejsza z tym.

Jeden anonim zadał mi pytanie: "Ty to tłumaczysz nie kopiując?" Otóż drogi anonimie. Tak ja sama osobiście tłumacze te opowiadanie. Z tego co się orientuje jeszcze jedna osoba tłumaczy to lecz na wattpad'zie. Ale tam się nie da nic skopiować to po pierwsze, a po drugie ona ma mniej rozdziałów niż ja <klik>.  Tak jak wcześniej pisałam nie mam jak skopiować tego opowiadania. Sama przesiaduje nad nim dość sporo czasu. Ale jak chcesz wiedzieć więcej bądź wyrazić swoją opinie to pisz śmiało tutaj bądź na e-maila. Pozdrawiam xx

Co do rozdziałów. Mam pytanie chcecie krótsze i dwa razy w tygodniu, czy dłuższe raz w tygodniu?? Zostawiam was z ankietą i życzę miłego dnia / miłej nocy. Buźka ;)

środa, 23 lipca 2014

Rozdział 22

Trzasnęłam drzwiami od sypialni przy okazji zamykając je. Byłam szczęśliwa, że będę miała spokój po ostrej kłótni pomiędzy mną a mamą. Przeczesałam palcami włosy i opadłam na łóżka wydając z siebie duże westchnienie. Moja matka miała za wysokie oczekiwania względem mnie, zresztą zawsze je miała. Chciała żebym ciężko studiowała i uzyskała dobre stopnie, by dostać się do wyższego college'u i odnieść taki sam sukces jak ona i ojciec. To był jeden z głównych powodów zabrania mi kluczyków, kiedy zakradałam się z chłopakiem, czy Ashtonem, do domu. Bała się, że będę spędzać zbyt dużo czasu w moim ostatnim roku, na zabawach, a nie będę skupiać się na moich ocenach.
Sądzę, że to było śmieszne.  W ciągu kilku miesięcy, w ciągu których znam się z Ashtonem, dziwie się że byliśmy w stanie koncentrować się na szkole. Nie chodziłam na imprezy, a jeśli chodzi o oceny to się poprawiły, bo myślałam, że za lepsze stopnie dostane z powrotem moje kluczyki.
Nie rozumiem, co moja matka ma do Ashtona. Byliśmy tego świadomi, że w przeszłości dokonał złych wyborów, ale właśnie to była przeszłość. Teraz jest inaczej, a jeśli moja mama miała dać mu szanse, to musiała o tym wiedzieć. To nie był przypadek, że mówiła mi, żebym się z nim nie zadawała. Nienawiść mojej matki do Ashtona jedynie wzrasta.
Zostałam wyrwana z moich myśli, gdy usłyszałam pukanie do mojego okna, to samo okno przez które wkradł się wcześniej Ash. Wstałam i udałam się do niego, w odpowiednim momencie, żeby zobaczyć kamyk odbijający się od szyby. Otworzyłam okno powoli, przestraszona, czy przypadkowo Ashton nie uderzy mnie kamieniem w twarz.
-Co ty tu robisz?-wyszeptałam do niego.
-Jestem tutaj, aby przeprosić moją dziewczynę.-cicho krzyknął, rozglądając się wokół niego, jakby bał się, że moja mama wyjdzie z krzaków. Przygryzłam dolną wargę zastanawiając się, czy powinnam podjąć ryzyko związane z wpuszczeniem Ashtona. Westchnęłam, otwierając szerzej okno
-Chodź-niezgrabnie zaczął się wspinać, starając się nie narobić hałasu. Zrobił to raz, ale jego umiejętności wspinaczkowe naprawdę nie poprawiły się od tamtego czasu. Wreszcie dotarł do mojego okna i praktycznie wleciał do pokoju. Wsunąl pierwszą głowę i wylądował na podłodze z wielkim hukiem.
-Cześć-wstał, otrzepując się.
-Hej-skinęłam głową.
-To jest dla ciebie-powiedział, przeszukując kieszenie i wyciągając zmiętą kartkę papieru. Napisane było: "1 Darmowy Dzień"
-Co to znaczy?-zapytałam, śmiejąc się cicho. Złożyłam kartkę na pół i schowałam w tylnej kieszeni zanim skrzyżowałam ręce na piersi, czekając na odpowiedź.
-"To" jest kupon. Ashton'owi jest bardzo przykro, więc oferuje Dani jeden wolny dzień, w którym on robi co ona chce bez narzekania.-wyjaśnił z szerokim uśmiechem na twarzy.
-Oh, małym kuponem masz zamiar naprawić wszystko.-powstrzymałam uśmiech.
-Prepraszam, Dani. Za wszystko, za kłopoty z twoją mamą i za zabrane klucze i za...-zrobił krok do przodu, łapiąc moje ręce. Chciał dalej mówić, ale przerwałam mu.
-Ashton,. Wszystko w porządku. Przepraszam, że rzuciłam się na ciebie wcześniej. Byłam sfrustrowana przez mamę i wyładowałam to na tobie.
-Jest okej, naprawdę, tylko... Boże, przepraszam-powiedział zniżając głos. Podszedł bliżej i oparł czoło o moje, więc mogliśmy spokojnie porozmawiać bez szansy na przerwanie nam.
-Przestań przepraszać!-roześmiałam się-Może po prostu...hmmm... może mi wyjaśnisz co się stało? Wiesz, tej nocy...
-Oh, Murphy, nie było nawet tak źle-westchnął. Podszedł ze mną do mojego łóżka i oboje usiedliśmy na samym krańcu. Nasze ręce dalej były splecione.
-Po prostu powiedz mi.-szepnęłam Nie będę na niego zła. Szczerze mówiąc, nie sądziłam, że utrzyma to z dala ode mnie, na pewno z niektórymi rzeczami było inaczej. Chcę żeby powiedział jak naprawdę było, nasze pierwsze spotkanie. Chciałam usłyszeć prawdziwą historie.
-To było jakieś dwa miesiące po tym jak Kenzie...zmarła, a ja nie byłem z tobą na imprezie, szedłem właśnie do domu z... od grobu. Chodzę tam czasami.-przestał mówić- A Luke i Calum szli w tym samym czasie do domu, bo byłaś strasznie pijana, ale ja też byłem trochę podpity. Więc ostatecznie nasze drogi się spotkały i poprosili mnie, żebym zaprowadził cię do domu. Luke wiedział, że mieszkam tylko blok od ciebie. On chciał się upewnić, że dotrzesz do domu bezpiecznie.
-Czy ty znałeś Luke'a?-zapytałam, przypominając sobie powitanie chłopaków na bankiecie u moich rodziców.
-Spotkaliśmy się kilka razy-niezręcznie zakaszlał w ramię
-Oh dobrze, szliśmy-powiedziałam siadając prosto.
-Więc szedłem razem z tobą przez resztę drogi do domu.-roześmiał się- byłaś grzeczna względem mnie.
-Czy ja naprawdę?-zapytałam, śmiejąc się cicho. Wiedziałam, ze coś takiego się  wydarzyło, ale chciałam się upewnić, czy naprawdę moi rodzice znaleźli mnie i prawie nagiego faceta na schodach.
-Tak. Zaprosiłaś mnie do środka i wspominałaś coś o twoich rodzicach, a potem powiedziałaś coś szalonego o łóżku wodnym. Więc w końcu ustąpiłem i zacząłem cię całować i... nie wiem, Dani, muszę mówić dalej?-zapytał z mały, uśmiechem.
-Co się stało kiedy zostaliśmy złapani?-zapytałam z jeszcze większym zainteresowaniem.
-No chyba twoi rodzice byli w domu tej nocy i usłyszeli nas na schodach, bo się potknąłem...-zamilkł i znów zachichotał.-A kiedy twoi rodzice przyszli i zobaczyli nas ja nie miałem koszuli, spodnie zostały rozpięte, a ja pracowałem nad rozpięciem twojej sukni.
-Oh-powiedziałam gryząc wewnętrzną stronę policzka. Nie wiedziałam, co powiedzieć. Nie byłam zdenerwowana, szczerze sądziłam że to było zabawne.
-A gdy wróciłem do domu czułem się winny, bo zostawiłem cię z mnóstwem kłopotów i czułem jakbym robił coś złego,  bo... Ponieważ moja dziewczyna kilka miesięcy temu zmarła.-westchnął-Nie wiem, może poniosło mnie to, że właśnie straciłem dziewczynę, z którą byłem trzy lata. I mój najlepszy przyjaciel przstal do mnie mówić, i nadal tak jest. Chciałem tylko poczuć się kochany przez kogoś,kogokolwiek.-
Skinęłam głową, wciąż starając się znaleźć coś co mogłabym powiedzieć. Nie czułam się nigdy tak głupio jak teraz, wiedząc, że byłam strasznie pijana, że nawet nie pamiętam Ashtona.
-Dlatego powiem otwarcie, to był dla mnie trudny czas z tobą na początku, bo byłem zły, że nawet nie pamiętasz kim jestem. Nie zdawałam sobie sprawy że nic dla ciebie nie znaczę, ale byłem wściekły, że nie pomyślałaś o mnie.-zakończył. Puścił moją rękę a własną przeczesał włosy.
-Tak więc... nigdy nie uprawialiśmy seksu?-zapytałam.
-Nie, nie.-pokręcił głową.-Sądzę, że będziemy uprawiać, jeśli rodzice nas nie złapią.
-To dobrze.-westchnęłam z ulgą. Cieszę się, że nie doszło wcześniej do niczego między nami Chciałabym wszystko pamiętać.
-Tak-skinął głową, patrząc na swoje kolana.
-Ashton, przepraszam, naprawdę. Jeśli mogłabym cofnąć się to bym skorzystała z tego.-powiedziałam szybko. Czułam się okropnie, przez to wszystko, że nie miałam pojęcia.
-Naprawdę nie trzeba przepraszam, Murph (czyt.Marf), ja...
-Murph?-zapytałam przerywając.
-Tak, myślałem, że zabrzmiało to słodko.-uśmiechnął się, przesuwając ręce, aby zatuszować zaczerwienione policzki-A... Jesteś urocza. To słodkie.
-Tak, jest.-zachichotałam, przybliżając się do Ashtona. Nagle wpadłam na pomysł, jeden, który prawdopodobnie moja mama mnie zabije, ale nie obchodzi mnie to. Splotłam ręce na szyi Ashton'a i usiadłam na jego kolanach,tak że byłam wyższa od niego. Szybko go pocałowałam, przygryzając jego dolną wargę. Jego twarz przybrała jeszcze ciemniejszy odcień czerwieni, kiedy pochyliłam się powoli z ociąganiem zaczęłam składać pocałunki na jego szyi.
-Co robisz?-zapytał,biorąc głęboki oddech, gdy zaczęłam ssać jego skórę.
-Kończę, to co zaczęliśmy-oderwałam usta od niego na chwilę i usiadłam prosto, szybko ściągając moją koszulkę.
-Jezus Chrystus-mruknął pod nosem, przenosząc ręce na moje biodra, kiedy go chciałam pocałować. Pchnęłam go do tyłu, aż upadł na łóżku. Jego zimne dłonie przeniosły się na moje plecy. Przeszedł mnie dreszcz, kiedy Ash przejął inicjatywę i przerzucił nas wokół. Teraz był na górze. Ściągnął swoją koszulkę i rzucił ją na podłogę i uśmiechnął się kiedy schodził na dół. Zostawił ślady małych pocałunków i zatrzymał się, gdy dotarł do mojego obojczyka, przygryzając go leciutko.
-Dani-szepnął, zerkając na mnie. Położył dłoń z boku mojej głowy i podniósł się. Pochylił się i przycisnął swoje ciało do mojego, nie dając mi miejsca, żeby się poruszyć. Jego druga ręka powędrowała w górę, poruszając palcami określoną drogę pod rąbek mojego biustonosza, gdzie położył kciuk i jeździł nim tam i z powrotem, łaskocząc moją skórę.
Chciałam Ashton'a. Chciałabym być z nim i chciałam go czuć. Chciałam, żeby wiedział, że choć nie znamy się długo to zawsze będzie dla mnie kimś ważnym. Nigdy nie zamierzam odpuścić Ashton'a, ponieważ to, co czuje do niego jest innym uczuciem, pod każdym względem, niż czułam do innych mężczyzn. Ashton  był wyjątkowy, a ja chciałam, żeby wiedział.
Ashton, ja...-zamilkłam, nie dokańczając mojego zdania, gdyż jęknęłam kiedy jego usta pracowały przy mojej szyi. Owinęłam nogi wokół jego pasa, przyciągając go bliżej.Przeniósł swoje usta na moje, pozwalając żeby jego język polizał moją dolną wargę, zanim wsunął go do ust. Przesunęłam rękami w dół klatki piersiowej Ash'a, zatrzymując się przy pasku od spodni. Przebiegłam palcami nad guzikiem od spodni, decydując czy chcę wykonać pierwszy krok i rozpiąć je, czy nie.
-Dani, co ty robisz?-przestał mnie całować i spojrzał mi w oczy, tym razem obie ręce trzymając między moją głową.
-Co? Ja... Myślałam, że...-jąkałam się, dysząc od pocałunków Ashtona.
-Murphy, twoja mama jest tuż pod nami-szepnął. Usiadł na powrót na łóżku
-Mam to gdzies-skrzywilam sie.Usiadlam i zalozylam rece na piersi. Ashton przetarł swoją twarz dłońmi i westchnął, prawdopodobnie szukając odpowiedniego argumentu.
-Już cie wpakowałem w kłopoty tamtej nocy, gdy przyszliśmy do domu. Nie sadze, że spodoba nam się seks, kiedy ona jest w domu-westchnął
-Możesz być spokojny-jęknęłam-moja mama się nie dowie.
Dziwnie się czułam, przez to do czego byłam przyzwyczajona. Zostałam wychowana w taki sposób, że wszystko dostawałam od razu. Po spotkaniu Ashton'a niewiele się zmieniło, dalej tak chciałam. Tak właśnie było teraz.
-Chcę się z tobą kochać, Murphy,naprawdę, naprawdę chcę. Ale my oficjalnie jesteśmy razem przez kilka  tygodni, a ja nie chcę się śpieszyć-powiedział. Usiadł i sięgnął do włosów, chowając za ucho jeden kosmyk.
-Myślałam, że chciałeś dzisiejszej nocy, dlatego że...-przełknęłam to, co chciałam powiedzieć, ale Ashton przerwał mi, podnosząc głos.
-Przyszedłem cię przeprosić za kłopoty z twoją mamą a nie pieprzyć cię!-warknął, wyciągając rękę z powrotem w moją stronę.
-No cóż, przykro mi, że sądziłam, że wpadliśmy na ten sam pomysł-odwróciłam się od niego, wstałam i pokierowałam się w stronę półki. Po drodze podniosłam koszulkę z podłogi. Podeszłam do szuflady i szukałam w niej spodni od piżamy. Wyciągnęłam "kupon" Ashton'a z mojej kieszeni i zmiętoliłam ją w piłeczkę i rzuciłam ją Ashton'owi z drugiego końca pokoju. Jęknął głośno, ale zanim zdążył cokolwiek powiedzieć wyszłam z pokoju, trzaskając drzwiami.
Weszłam do łazienki i przebrałam się, nie dbając już co Ashton zamierza zrobić. Wiedziałam, że przesadzam, ale to było trudne. Nie podoba mi się jak on zachowuję się w stosunku do mnie, gdy jest zły. Tak naprawdę potrzebowałam trochę czasu aby ochłonąć.
Wróciłam do pokoju kilka minut później. Sprawdziłam korytarz kilka razy dla upewnienia czy moja mama nie usłyszała nic. Ashton siedział ze skrzyżowanymi nogami na łóżku z niewinnym uśmiechem na twarzy. Usiadłam obok niego, wciąż się nie odzywając.
Ashton w milczeniu podał mi ten sam kawałek kartki, ale tym razem pisało na nim coś innego. Musiał znaleźć w moim pokoju jakiś długopis, gdy mnie nie było i zmienić napis.
-"5 Darmowych Dni"-przeczytałam, odwracając się do niego.
-Sądzę, że zasłużyłaś na uaktualnienie-wzruszył ramionami, przygryzając dolną wargę. Posłałam mu mały uśmiech i zbliżyłam się do niego. Oparłam głowę na jego ramieniu, a on owinął rękę wokół mojej talii. Pochylił się i pocierał swój nos o mój.
-Jest już późno-wyszeptał zanim złączył nasze usta.
-Tak-mruknęłam,odsuwając się. Weszłam na drugi koniec łóżka i naciągnęłam kołdrę na siebie, nie pytając się nawet czy zamierza zostać.
-Nie mogę-pokręcił głową. Wstał i podniósł własną koszulę z podłogi, wciągając ją przez głowę szybkim ruchem.
-Dlaczego nie?-zapytałam
-To jest zbyt ryzykowne. Nie chcę spowodować już żadnych kłopotów-powiedział cicho.
-Dobrze, dobranoc-wzruszyłam ramionami podciągając więcej kołdry do siebie-Czy możesz wyłączyć światło zanim wyjdziesz?
-Murphy-westchnął, popatrzałam się na niego. Nie byłam w nastroju do pseudonimów. Poprawił się.-Dani, proszę, nie rób tego.
-Zobaczymy się jutro.-powiedziałam. Ashton jęknął podchodząc do ściany i wyłączył światło. Światło księżyca wpadało przez otwarte okno.
-Śpij dobrze, Murphy.-szepnął przed wyskoczeniem przez okno.

~~~~

Następny dzień dłużył się. Mój tata był na wyjeździe służbowym na weekend, a moja mama załatwiała jakieś sprawy, więc byłam sama. Czekałam aż Ashton przyjdzie, choć wiedziałam, że nie zawita do mnie dzisiaj w ogóle. Czułam się jak kretynka przez to, co wydarzyło się w nocy. To nie była jego wina, a ja przesadziłam ze wszystkim.
Mniej więcej po obiedzie zadzwonił dzwonek zerwałam się z kanapy i szybko jak mogłam pobiegłam do drzwi. Miałam nadzieje, że to Ashton.  Otworzyłam drzwi  z nadzieją że mój chłopak będzie po drugiej stronie.
-Co ty tu robisz?-jęknęłam widząc Michael'a
-Cóż, dzień dobry-roześmiał się przepychając obok mnie i wszedł do mojego domu.
-Proszę wejść-powiedziałam sarkastycznie. Zignorowałam go gdy zdejmował buty przy drzwiach. Tak jakby wiedział, że moja mama będzie wściekać się gdy znajdzie troszeczkę brudu.
-Słyszałem, że ty i Ashton mieliście sprzeczke w nocy-powiedział przez ramie udając się do kuchni. Zaczał otwierać i zamykać szafki, szukając coś do jedzenia.
-Wystarczająco mała-odpowiedziałam.Szłam za Michaelem do kuchni i usiadłam na krześle obserwując go.
-Przyszedł w nocy do domu i powiedział mi o tym. W zamian nie powiedziałem nic. Chyba jestem dobry w tym, bo ludzie lubią przychodzić do mnie i mówić coś a ja udaje że słucham.-roześmiał się. Wyciągnął bochenek chleba z szafki i toster położony na szafce i podłączony do prądu.
-Co powiedział?-zapytałam ciekawa co Ashton o tym sądzi. Michael odchrząknął przygotowując się do naśladowania głosu Ashtona
-O mój Boże, Mike. Najpierw wpakowałem ją w kłopoty a potem odmówiłem spania u niej. Chciała się ze mną kochać, ale nie powiedziała, że jestem do dupy. Jestem oficjalnie najgorszym chłopakiem wszechczasów. Mój związek jest zniszczony, nawet jeśli się dobrze nie rozpoczął!
-To było przerażające-powiedziałam na imitacje Michaela.
-Dziękuje-uśmiechnął się, odwracając się, aby dokończyć robienie tostów.
-Czy on naprawdę powiedział wszystko o tym?-zapytałam. Nie podobało mi się, że Ashton się o to obwinia, kiedy tak naprawdę to moja.
-Czy wcześniej kiedykolwiek cię okłamałem?-zapytał mnie stojąc nadal tyłem do mnie.
-Nie do końca-powiedziałam niepewnie. Szczerze mówiąc, nie wiem, czy okłamał mnie. Tak naprawdę nie było sposobu aby się przekonać.
-Czy masz masło?-zapytał odwracając się.-Muszę posmarować swój tost.
-W lodówce-skinęłam głową śmiejąc się z niego. Wydawał się mieć dzisiaj dobry humor, może spędził miłą noc ze swoją małą przyjaciółką.
-Dzięki-uśmiechnął się. Podszedł do lodówki i chwycił masło.
-Czy Ashton jest na mnie zły?-zapytałam
-Sądzę, że nie. Czuje się źle, że nie uprawialiście seksu-przewrócił oczami. Ash nie powinien czuć się z tym źle, to był zły pomysł.
-Nie powinien-powiedziałam, przeczesując włosy. Michael wzruszył ramionami.
-Boi się, że jest to jedyny powód, dlatego tak się czuje.
-Niby czego?-zapytałam
-Więc. Ostatni raz moja siostra zaszła w ciąże, a wszyscy wiemy ja to się skończyło-Jego oczy zrobiły się szerokie jakby nie dowierzał, że to powiedział.
-Zgadza się-skinęłam głową. W tym momencie zastanawiałam się dość poważnie nad charakterem Michaela.-Czy miałeś dobrą noc?-Michael skończył swoje tosty.
-Było dobrze-wzruszył ramionami-To staje się nudne, wiesz? Nie zawsze jest tak cicho.
-Nie musisz być cicho. Możesz porozmawiać z innymi ludźmi.-powiedziałam. Nie rozumiem czemu nie rozmawia z nikim, nie wydaje mi się, że ma problemy ze wszystkimi.
-Nie mogę przypadkiem zacząć mówić do kogoś, to przerazi ich-roześmiał się
-To samo zrobiłeś mi!-zaprotestowałam, przypominając swoją reakcje, gdy odezwał się po raz pierwszy.
-Miałem całkiem dobry powód-wzruszył ramionami. To prawda, że miał powód i przeraził mnie. Nadal uważam, że mógł zacząć inaczej.
-Było jeszcze bardziej przerażająco bo siedziałeś skulony w kącie,a ja starałam się porozmawiać o Flappy Birds kiedy ty postanowiłeś iść na całość.-westchnęłam.
-Mówiąc o Flappy Bird mam około 430 teraz.-uśmiechnął się do mnie.
-Jak ty to robisz?-jęknęłam-Masz magiczne kciuki czy co?
-To wymaga praktyki. Nie gram już w to tak często więc będziesz mogła mnie pokonać-wzruszył ramionami.
-Och, dlaczego już nie grasz? Jesteś zajęty nową dziewczyną?- zaśmiałam się na widok policzków Michaela, które z każdą sekundą były coraz bardziej czerwone.
-Ona nie jest moją dziewczyną, Dani-Michael jęknął. Skończył swój drugi tost. Zawinął woreczek z chlebem i odłożył go na miejsce.
-Czymkolwiek dla ciebie jest, sprawiła, że jesteś szczęśliwy  już od kilki tygodni.-zagryzłam wargę. Miałam nadzieje, że złamie go dość szybko i powie mi więcej szczegółów o tym wszystkim.
-Czy wiesz, że mam zamiar grać na pianinie?-wypalił.
-Nie. Co?-zapytałam. Skąd on to bierze?
-Och, dobrze. Grałem kiedyś całkiem sporo,kiedy jeszcze miałem 15 lat. Po raz pierwszy zagrałem kilka dni temu-wzruszył ramionami. Wyszedł z kuchni i pokierował się do drzwi.
-Co to ma do rzeczy?-roześmiałam się. Przykucnął przy drzwiach i założył swoje buty.
-Mój przyjaciel ma pianino. To Ashton. Ja nie lubie przy nim grać. On mnie usłyszy i będzie ciągle podsłuchiwał.-wymamrotał, próbując zawiązać sznurówki.
-Ashton ma pianino? Gdzie?-zapytałam. Nigdy nie widziałam pianina w ciągu tych wszystkich wizyt u nich w domu. Mimo, że byłam tam wiele razy w ciągu ostatnich miesięcy.
-Czy możesz coś dla mnie zrobić?-jęknął.
-To jest na zapleczu, nie idź tam, bo tam Kenzie spała. Po jej śmierci wszystko zostało posprzątane i Ash postanowił zostawić tam kilka rzeczy.
-Oh-powiedziałam cicho
-To jest dobre-wzruszył ramionami-Podoba mi się to. To tak jakby nigdy nie był na pierwszym miejscu. To pomaga.
-Michael...
-Nie jest łatwo dla Ashton'a. Mówi, że jest wszystko w porządku, ale nie sądzę, żeby tak było. On wciąż wiele przeżywa, gdy nic się nie dzieje, w ustaleniach waszych dwóch kłócących się o bezsensowne rzeczy takie jak seks-skończył i wstał otrzepując niewidzialny kurz.
-Nie chcę, aby miał nowe argumenty-westchnęłam.
-Po prostu... Proszę nie poddawaj się dla niego. Jeszcze nie.-Przetarł twarz dłońmi i otworzył drzwi. Wyszedł nawet się nie żegnając.

~~~~~~
Hej!
Nie macie pojęcia jak trudno tłumaczyło mi się ten rozdział. To było normalnie tragedia. Trzy dni go tłumaczyłam! Zazwyczaj nie zajmuje mi to nawet dnia. Grrr.... Ale cóż spięłam tyłek i udało mi się w końcu go dokończyć.
PROŚBA!
Nie piszcie do mnie na e-maila kiedy będzie nowy rozdział, bądź pod rozdziałami. Po lewej stronie WYRAŹNIE napisane jest, że rozdziały będą dodawane w każdą środę i od was jedynie zależy czy dodam w sobotę! Nie miejcie do mnie pretensji, że rzadko dodaje notki, ale nie moja wina, że chcę spędzić wakacje ze znajomymi i rodziną.
Dzisiaj niestety nie dodam spoilera, gdyż nie przetłumaczyłam jeszcze kolejnego rozdziału. Przepraszam najmocniej za to.
Pozdrawiam xx

środa, 16 lipca 2014

Rozdział 21

Gdy zostałam dziewczyną Ashtona, nic pomiędzy nami się  nie zmieniło, co uważamy za dobre. Nadal zachowywaliśmy się w ten sam sposób co wcześniej, wszystkiego teraz było więcej... Oficjalnie teraz. Zawsze podobała mi się relacja, że chodziło się na randki z kimś, kto również uważał się za twojego przyjaciela.
-Słyszysz to?-szepnął. Swoje ramiona owinął wokół mojej talii, kiedy kładł się do łóżka.
-Słychać, co?-zaśmiałam się cicho. Mówił cały czas o słuchaniu, niemal przez całą noc, a ja byłam już trochę zmęczona.
-Słyszę kogoś rozmawiającego w pokoju Michaela-usiadł. Pochylił się w stronę ściany, która oddzielała jego pokój i Michaela. Również się pochyliłam i usłyszałam rozmowę.
-Nic nie słyszę-skłamałam. To nie był głos Michaela. Założę się, że to była dziewczyna, z którą spotkał się niedawno. Nie chciałam nic mówić, bo wiedziałam, że Michael nie chciałby, żeby Ashton się o tym dowiedział.
-To brzmi jak dziewczyna-zamknął się dalej słuchając- Myślisz, że ogląda porno?
-To na pewno nie brzmi jak porno-roześmiałam się. Nie był zbyt wiele rozmów,aby uznać to za porno, oraz wiedziałam, że Michael nie używa słuchawek, bądź to był przypadek. To była dziewczyna i Ash był całkowicie pewny, ale znałam zabawniejszą wersje niż powinnam.
-Jezu,  kto tak szybko mówi.-zachichotał. Wyczołgał się z łóżka i wstał,podchodząc do komody.
-Pewnie ogląda film, czy coś.-wzruszyłam ramionami, starając ukrywać prawdę o Michaelu najlepiej jak mogłam.  Powiem mu co się dzieje na końcu, ale teraz chcę zachować w tajemnicy co Mikey robi z tą dziewczyną w tajemnicy.
-Nie wiem.-westchnął.-Mógłbym przysiąść, że słyszałem w domu kogoś wcześniej.
-Sądzę, że Michael powiedziałby, jeśli ktoś by przyszedł.-usiadłam na brzegu łóżka, obserwując jak Ashton przerzuca stertę śmieci na swoim biurku.
-Eh, nie wiem, Murphy. Może jestem już tak strasznie przyzwyczajony, że on nie mów i wariuje kiedy słyszę cokolwiek.-roześmiał się. W końcu przestał grzebać w rzeczach na biurku i oparł się o nie, uśmiechając się do mnie z drugiego końca pokoju.
-Znowu?-jęknęłam,kiwając na paczkę papierosów, którą trzymał w ręce.
-Byłem dzisiaj tylko raz!-protestował. To prawda, że sfolgował z paleniem, ale to nie znaczy, że całkowicie przestał. Nie byłam pewna, czy on chcę to rzucić, gdyż był zadowolony z tego co robił. Sądzę, że jeżeli miałby chęć do rzucenia palenia to by to zrobił, ale na razie nie było takiej potrzeby.
-Możesz pójść ze mną, wiesz. Zapal jednego, jeśli chcesz.
-Wolałabym nie.-pokręciłam przecząco głową. Kilka razy było tak, że wychodził na papierosa lub palił, gdy byliśmy na przystanku i to było okej. Nie wciągnęłam się w ten nałóg i starałam się tego uniknąć.
-A więc jest mi przykro. Obiecuję, że zaraz wrócę.-powiedział pochylając się nade mną. Pocałował mnie w czoło zanim wyszedł z pokoju. Gdy tylko usłyszałam, że tylne drzwi się zamykają wyskoczyłam z łóżka Ashtona i szybko poszłam do pokoju Michaela. Zapukałam w drzwi, mając nadzieję, że podejdzie i je otworzy. Przestał już mówić i obawiałam się, że robi coś innego. Michael bardzo powoli otworzył drzwi, wychylając głowę, żebym mogła go zobaczyć. Jak zobaczył, że to ja otworzył szerzej, ale dalej nic nie było widać. Uniósł brwi w niemym geście słuchania.
-Możemy przez chwilkę porozmawiać?-zapytałam, a Michael przewrócił oczami. Odwrócił się i zamknął drzwi, prawdopodobnie mówiąc temu komuś, że będzie za minutę. Wyszedł kilka sekund później z nerwowym spojrzeniem i głęboko zarumienionymi policzkami. Złapał mnie za rękę i pociągnął na dół. Zatrzymaliśmy się tak, że byłoby łatwo sprawdzić, czy Ashton już wraca, ale zarazem poza zasięgiem słuchu dziewczyny, z którą był.
-Co tam porabiasz?-zapytałam. Żartobliwie popatrzałam na niego z góry na dół. Jego spodnie były lekko pogniecione i nie miał na sobie koszuli.
-Nic-odpowiedział.
-Ashton uważa, że oglądasz pornografię-zaśmiałam się, a on dołączył do mnie.
-Mógłbym użyć słuchawek-powiedział z trudem łapiąc powietrze, nadal śmiejąc się-Ja nic nie robię
-Tylko wylegujesz się bez koszulki?-dalej się śmiałam, szturchając jego nagą pierś.
-Dlaczego nie?-uśmiechnął się-Skrzyżował ręce na klatce piersiowej i oparł się plecami o ścianę, tym razem patrząc na mnie z góry na dół.
-Jesteś tam z dziewczyną, prawda?-zapytałam. Starałam się iść w stronę pokoju, ale Michael chwycił mnie za ramiona i zatrzymał.
-Nie idź, nie idź.-pokręcił głową. Szeptał, ale myślę, że dziewczyna gonie usłyszy, gdy będzie mówił normalnie.
-Dlaczego? Ona też jest półnaga?-zachichotałam
-Tak, jest.-skinął głową. Wyglądał na zadowolonego i dumnego z siebie, że rozebrał dziewczynę, wcale się nie odzywając.
-Michael-jęknęłam głośno, bycie w takiej sytuacji jest dziwne. Od kiedy on ma tajemniczą dziewczynę i dlaczego ona zawsze skrada się wraz z nim? Zapewne zerwała ze swoim chłopakiem, więc nie powinien jej ukrywać.
-Nie mów tak głośno!-powiedział, zakrywając usta dłońmi.
-Dlaczego nie?-zapytałam. Strzepnęłam ręce Michaela z moich ust i z powrotem podjęłam próbę pójścia.
- Ashton nie wie, że rozmawiasz ze mną.-mówił-Nie chcę, żeby słuchał jednego z nas.
-Poza paleniem to Ashton ma czas.-wzruszyłam ramionami.
-Wow, on musi rzucić papierosy.-roześmiał się.
-Jak ma na imię?-zapytałam, zmieniając temat związany z Ashtonem i jego nałogiem. Nie mieliśmy czasu, aby drążyć ten temat, nawet nie mieliśmy zbyt wiele czasu na cokolwiek.
-Nie mogę powiedzieć, musisz ją poszukać.-uśmiechnął się. Zaczął kołysać się na piętach, ręce trzymając w kieszeniach dżinsów.
-Czy ona miała konflikty z prawem, czy co?-przewróciłam oczami. Nie pójdę po tą dziewczynę, ja tylko chciałam się z nią zobaczyć.
-Nie. Ja po prostu nie chcę, żebyś jej przeszkadzała.-wzruszył ramionami.
-Ah, zależy ci.-wyciągnęłam rękę i uszczypnęłam go w jednego policzka.
-Tak Dani, istnieje kilka rzeczy, na których mi zależy.-powiedział, oddalając moją rękę z dala od jego twarzy.
-Mało?-zapytałam
-Trzy-odpowiedział
-Jakie trzy rzeczy?-zapytałam, modląc się, aby nie brzmiało to jakbym na niego naciskała. Byłam tylko ciekawa i pod wrażeniem, że nie dbał o nic innego.
-Ty, Ashton i ona-powiedział powoli.
-Ashton?-zaśmiałam się cicho. Byłam pewna, że nie zależało mu na Ash'u , albo że nie zależy mu już od dłuższego czasu.
-Oczywiście, że zależy mi na Ashtonie, mieszkasz pod skałami czy coś? Zrobie prawie wszystko dla niego.-zaciął się z bolesnym wyrazem twarzy, jakby zmagał się z tym, co chciał powiedzieć.-Kocham go. On jest wszystkim co mam.
-Oh-skinęłam głową, starając się ukryć uśmiech wpełzający na moje usta. To było urocze, że Michael'owi zależy na Ashtonie ponownie, mimo, że tego nie pokazuje.
-Nie zauważyłaś?-wyśmiał mnie, przebiegając palcami po włosach.
-Nie-powiedziałam cicho-Zależy ci na mnie?
-Czy jesteś idiotką?-złapał dolną wargę w zęby, próbując powstrzymać wybuch śmiechu.
-Chcę być pewna.-wzruszyłam ramionami, wciąż uśmiechając się jak idiotka. Nie mogłam uwierzyć, że Michael otwarcie mówi co czuje do ludzi.
-Tylko nie mów Ashtonowi, dobrze?-przewróciłam oczami i spojrzałam za siebie, upewniając się, że nie było go jeszcze.
-Nie powiem-zapewniłam go. Szczerze mówiąc, to mi się spodobało, że powiedział to tylko do mnie. Czuje się wyjątkowo.-Oh, Michael, to jest urocze.
-Nie, nie jest.-pokręcił głową.
-Tak jest-dalej tak twierdziłam.
-Nie.
-Tak.
-Nie!-krzyknął, po czym szybko ściszył głos.
-...Tak-wydęłam wargę patrząc na Michaela.
-Skończyliśmy rozmawiać? Muszę wrócić-jęknął i zaczął się odwracać, ale złapałam go za rękę, przyciągając go do mnie. Nie skończyłam jeszcze.
-Czekaj, czekaj.-pociągnęłam go z powrotem do mnie. Przewrócił oczami, kiedy stanął koło mnie ponownie, przy czym skrzyżował ręce na nagiej piersi.
-Co?-prychnął.
-Czy nadal nie możesz z nią rozmawiać?-zapytałam. To było trochę głupie pytanie. Wiedziałam, że się do niej nie odzywa, ale chciałam wiedzieć dlaczego. Oczywiście wiem, że lubi tą dziewczynę, jeśli zaprosił ją tutaj, ale nie rozumiem dlaczego nie chcę z nią pogadać.
-Idę już. Powiem ci, ale nie teraz.-zapewnił mnie
-Co cię powstrzymuje?-zapytałam. Nie rozumiem czemu nie chcę z nią rozmawiać. Z tego co słyszałam nie zrobiła mu nic złego na tyle, aby nie rozmawiać, ale dlaczego nie mógł.-Powiedz coś.
-Boję się, że za bardzo się do niej przywiąże i jeśli nie odezwę się do niej to tego nie zrobię.-powiedział cicho.-Wszystko do czego się przywiąże ostatecznie odchodzi.
-Więc jesteś jej cichym kolegą od pieprzenia?-zaśmiałam się
-Ja jeszcze ją nie pieprzyłem, mam na myśli... Nie pierdol. Nie chcę jej przelecieć-uniósł ręce i potrząsnął głową.
-Na pewno?-zapytałam, widząc zaczerwienienia pojawiające się na jego policzkach. Lubił ją, nie ważne jak bardzo starał się temu zaprzeczyć.
-To znaczy, w jakimś momencie może zechcę uprawiać z nią seks, ale nie teraz.-wzruszył ramionami.
-Zerwała z chłopakiem?-zapytałam, pamiętając, że jak ostatni raz rozmawiałam z nim o tej dziewczynie, to powiedział im, że ma chłopaka.
-Zrobi to wkrótce-wymamrotał.
-Więc czemu siedzi półnaga w pokoju?-wysyczałam. Myślałam, że Michael'owi nie spodoba się pomysł zdradzania jej chłopaka, ale on zachęcał ją.
-Nie wiem, Dani. Nie wiem, co już jest.-westchnął-Sądzę, że po prostu "używa" mnie do tego, ponieważ oni niedługą zerwą, a ona potrzebuje kogoś kto... Nie wiem, po prostu, kto będzie.
-Więc jesteś jej cichym kolegą od pieprzenia-roześmiałam się.
-Nie, nie. Nie sądzę, że wykorzystuje mnie. Znaczy, wow, jak słyszę jakie dźwięki wydaje, jak suka. Ona jest niesamowitą dziewczyną, naprawdę. Musi zrozumieć pewne rzeczy wraz ze mną i ja... pomagam jej.-jąkał się, motając się we własnych myślach.
-W porządku-wzruszyłam ramionami, wciąż miałam dylemat w tej sprawie.
-Ona zerwie z chłopakiem bardzo szybko i zobaczymy jak to wszystko się potoczy-wyjaśnił.
-Jej chłopak z college'u?-zapytałam-Ten, który kogoś zaciążył?
-Tak. On jest najlepszym przyjacielem jej brata i zawsze jest u niej w domu. To właśnie jest dla niej trudne, to zerwanie, bo ona...
-Nie potrzebuje wszystkich informacji, Michael.-zaśmiałam się, przerywając mu, żeby nie powiedział niepotrzebnych rzeczy.
-Przepraszam, ja tylko... pomyliłem się. Jeśli kiedykolwiek będziemy uprawiać seks, wiem, że będzie dziwny,bo jestem prawiczkiem i nie...-mówił dalej ale przerwałam mu ponownie.
-Jesteś prawiczkiem?-zapytałam, trudno mi było powstrzymać śmiech.
-No oczywiście, że jestem prawiczkiem. Dosłownie rozmawiałem z jedną osobą.
-Oh tak, pomyślałam... Myślałam, że już nie jesteś-roześmiałam się
-Jestem tylko siedemnastolatkiem, który się pieprzył. Może z moją siostrą?-zażartował i zaśmiał się dosyć głośno.
-Fuu-cofnęłam się o krok z fałszywym wyrazem obrzydzenia na twarzy.
-Oh, zamknij się. Ale poważnie, masz coś jeszcze do mnie? Ona czeka na mnie.-wydął dolną wargę, powoli odsuwając się ode mnie. Czekał aż się odezwę do niego.  Kiedy tego nie zrobiłam zaczął się oddalać.
-Lubisz ją, prawda?-powiedziałam do niego.
-Trochę-uśmiechnął się, teraz szedł tyłem, żeby mógł mnie zobaczyć.-No dobra, może to zrobiłem.
-Wiedziałam!-roześmiałam się.
-Aha, i Dani..-zaczął mówić, ale zanim mógł dokończyć, drzwi zaczęły się otwierać, zaskakując nas obu.
-Co jest?-wyszeptałam, szybko idąc w kierunku Michaela by wrócić do pokoju Ashtona zanim wejdzie do środka.
-Powiem ci później-szepnął, wchodząc do pokoju i zamykając za sobą drzwi.
Westchnęłam i wróciłam do Ashton'a pokoju, zamykając za sobą drzwi. Usiadłam na łóżku i wzięłam do ręki telefon udając, że byłam zajęta. Ashton przyszedł kilka minut  później, najprawdopodobniej myjąc wcześniej zęby.
-Wróciłeeeem-zaśpiewał, cicho zamykając za sobą drzwi. Przeszedł na drugą stronę pokoju i ponownie włączył muzykę zanim usiadł koło mnie na łóżku.-Czy brakowało ci mnie?
-Nie-chciał mi dokuczyć.
-Zamknij się-Ashton przewrócił oczami. Zabrał mi z rąk telefon i rzucił go obok niego, przesuwając swoje ręce na moją talię.
-W porządku, w porządku. Trochę mi ciebie brakowało-zaśmiałam się, gdy pochylił się i przycisnął swoje wargi do moich na krótką chwilę.
-Murphy-jęknął, wciągając mnie na kolana-Chodź do mnie.
Zachichotałam, gdy przyciągał mnie bliżej siebie, kładąc moje nogi po obu jego stronach. Przyciągnął mnie bliżej do siebie i przycisnął usta do mojej szyi, pozostawiając ślady pocałunków. Znaczył drogę pocałunkami do mojej szczęki, a następnie za moje ucho. W końcu przeniósł usta na moje i z uśmiechem wsunął język do moich ust. Owinęłam ramionami jego szyję, kiedy zacisnął dłoń na mojej talii, śmiejąc się cicho.
-Chyba powinnaś iść już do domu-szepnął po kilku minutach, podnosząc mnie z jego kolan.
-Zgadza się-skinęłam głową. Gdybyśmy zaszli dalej to byśmy nie przestali i kto wie co potem by się stało.
-Szkoda, że nie możesz zostać, ale wiem, że twoi rodzice będą się denerwować-westchnął. Wstał i chwycił mnie za ręce, pomagając wstać.
-Jest ok. Zostanę jak wyjadą w jakieś sprawie służbowej.-wzruszyłam ramionami. Podniosłam buty z podłogi i wsunęłam je na nogi.
-Oh, nie mogę się doczekać-zachichotał. Gdy byliśmy w połowie korytarza, odwrócił się i chwycił moje biodra, przyciskając mnie do ściany. Przycisnął swoje usta do moich. Całował zachłannie, a ja wplotłam palce w jego włosy.
-Powinniśmy naprawdę przestać-powiedziałam, kładąc rękę na piersi Ashton'a i odpychając go trochę.
-Masz rację, tak. Jesteś tylko... rozpraszasz-roześmiał się i przygryzł wargę. Złapał mnie za rękę, nadal ciągnąc mnie korytarzem-Chodź.
Powrotny spacer do mojego domu trwał tylko kilka minut, które spędziliśmy głównie w ciszy. Podobało mi się chodzenie wraz z Ash'em w milczeniu tak samo jak rozmowa z nim. Po prostu cieszyłam się, że jest blisko mnie, bez względu co robiliśmy. Był jednym z tych ludzi, którzy emanują dobrym uczuciem. Nie mogę mu pomóc, ale jestem szczęśliwa, gdy jest w pobliżu.
-Już jesteśmy-uśmiechnął się, kopiąc kamyk na mojej werandzie.
-Już jesteśmy-powtórzyłam
-Zobaczymy się jutro, dobrze?-zapytał. Chciał się oprzeć, czekając na moją odpowiedź, ale przerwano nam.
-Danielle, zastanawiam się, kiedy wejdziesz do domu.
-Mamo!-krzyknęłam, odwracając się w kierunku otwartych drzwi.
-Pani Mur...-Ashton ruszył by uścisnąć dłoń mojej mamy, jak to zawsze robi, ale został zatrzymany.
-Daruj sobie, Ashton-moja mama westchnęła, przewracając oczami.-Danielle, mówiłam ci, żebyś trzymała się z dala od niego
-Mamo, one jest tutaj, możemy porozmawiać o tym innym razem?-zapytałam. Chwyciłam rękę Ashtona i splotłam nasze palce, przez co musiał się przybliżyć.
-Pani Murphy, wiem, że popełniłem kilka błędów w przeszłości, ale przysięgam, że nigdy nie skrzywdzę pani córki.-powiedział stanowczo, chcąc wyjść cało z tej sytuacji.
-Nazywasz błędem przyprowadzenie mojej córki kompletnie pijanej do domu w środku nocy?-moja mama pękła. Zwróciłam się do Ashtona, nie rozumiejąc co moja mama mówi.
-Szczerze, nie znam całej tej historii, pani Murphy-ścisnął moją dłoń, ale nadal był zdezorientowany.
-Co wy mówicie?-zapytałam patrząc to na mamę to na Ashtona.
Całą trójką staliśmy w milczeniu i przyglądaliśmy się sobie. Zaczęłam łączyć fakty. Moja mama nie mówiła o dzisiejszym odprowadzeniu przez Ashtona, mówiła o wypadku z początku lata, kiedy próbowałam przejść nie zauważona do pokoju z jakimś chłopakiem. To wyjaśnia, czemu Ashton wiedział tyle o mnie. Moje kluczyki zostały skonfiskowane przez niego,to była jego wina.
-Mówiłam ci, że nie chcę go widzieć, Danielle. Wpadłaś z nim w kłopoty i nie chcę, żeby to się powtórzyło.-moja mama skrzyżowała ręce na piersi, otwierając drzwi, abym weszła do środka.
-Dlaczego nie powiedziałeś mi wcześniej?-zwróciłam się do Ashton'a ignorując moją mamę.
-Przykro mi, ja...nie sądzę, że to jest odpowiednia pora, aby o tym rozmawiać-zniżył głos. Pochylił się bliżej mnie, tak aby moja mama nie usłyszała nas, mimo, że stała parę metrów dalej.
-Cały czas wiedziałeś. Dlaczego mi nie powiedziałeś?-zapytałam Puściłam jego rękę i zaczęłam iść w stronę drzwi.
-Murphy...
-Czy prosiłam, żebyś nie dzwonił do mnie, chociaż raz?-rzuciłam. Nienawidziłam być zdenerwowana na niego, ale nie mogłam się powstrzymać. Wszystkie frustrację na moją mamę skierowałam na Ashtona, mimo, że nie zasługiwał na  to.
-Dobra, dobra. Przepraszam, Dani, szczerze nie zmienia to nic-westchnął.
-Ashton...-zaczęłam mówić, ale przerwano mi po raz kolejny.
-Danielle, chodź do środka.-moja mama powiedziała surowo, chwytając mnie za ramię i ciągnąc do siebie.
-Ale mamo!-krzyknęłam.
-Wejdź do środka, musimy porozmawiać o kilku rzeczach.-powiedziała, ponownie ignorując moje protesty. Kręciło mi się w głowie, musiałam o tym wszystkim pomyśleć. Nienawiść mojej mamy do Ashtona, czemu nie powiedział mi o tym, co naprawdę się wydarzyło. Szczerze mówiąc, to nie wiem co się dzieje.
-Dani, mogę...-Ashton zaczął mówić, ale zamknął usta, zanim skończył to, co chciał powiedzieć. Sądzę, że oboje wiedzieliśmy, że to co zamierzał powiedzieć nie pomorze nam.
-Idź do domu, Ashton-westchnęłam, pozwalając mamie zatrzasnąć za nami drzwi, kiedy wciągała mnie do domu.



~~~~~~~~~~~~~~
Witam!!
Widzę, że dużo osób chcę, żebym dalej tłumaczyła. Dziękuje <3. Dziękuje wam za słowa motywacji pod ostatnim postem, wiadomości na e-mail. To dla mnie naprawdę wiele znaczy.
Tak jak wyżej wspominałam- będę dalej tłumaczyć. Robię to dla was (i przy okazji dla mnie bo chcę wiedzieć co będzie pomiędzy Danii Ash'em).  Rozdziały będę dodawać w środy i soboty, bo są wakacje. Nieraz może być niespodzianka to dodam wcześniej. To zależy tylko od was.

A teraz czas na spoiler!
-Co robisz?-zapytał,biorąc głęboki oddech, gdy zaczęłam ssać jego skórę.
-Kończę, to co zaczęliśmy-oderwałam usta od niego na chwilę i usiadłam prosto, szybko ściągając moją koszulkę.
-Jezus Chrystus-mruknął pod nosem, przenosząc ręce na moje biodra, kiedy chciałam go pocałować. 

Jeszcze raz wam dziękuje! Kocham Was <3

niedziela, 6 lipca 2014

SŁOWA SPROSTOWANIA!!

Dostałam wiadomość od dziewczyny, która jako pierwsza tłumaczyła te właśnie tłumaczenie. Nie oskarżajcie jej za mój błąd!! To moja wina, jedynie i wyłącznie!! Po prostu nie doszukałam kto to tłumaczy.

Słowo dla autorki tego bloga (http://ashton-and-danielle-fanficiton.blogspot.com/)
Naprawdę przepraszam Cię, za to. Mogłaś bloga nie usuwać, ja bym to zrobiła. W końcu to ty pierwsza zaczęłaś tłumaczyć i to tobie należą się wszelkie prawa. Szkoda, że go usunęłaś. Jak chcesz to mogę usunąć, a Ty mogłabyś zacząć tłumaczyć na nowo.  Ja mam jeszcze jedno tłumaczenie, którym mogła się zająć.



Jedynie kogo możecie oskarżać za złodziejstwo to mnie. Ona pierwsza zaczęła to tłumaczyć (ja 20 kwietnia, a ona 4 kwietnia).

Przepraszam najmocniej jeszcze raz!

EDIT: Co do kolejnych rozdziałów. Będę musiała się zastanowić czy mam to opowiadanie dalej tłumaczyć, gdyż teraz sprawdziłam czy nikt nie tłumaczy tego bloga. Okazało się, że na wattpad'zie jest tłumaczenie, więc nie wiem co robić teraz. Dlatego kiedy się zastanowię i dogadam się z autorkami i innymi osobami to dodam rozdział i was poinformuje!!!

Dziękuje za uwagę.

Pozdrawiam xx

czwartek, 3 lipca 2014

LIEBSTER BLOG AWARD + INFORMACJE

Witam!
W końcu złapałam porządne wi-fi i weszłam zobaczyć co się dzieje na blogu. A tu taka niespodzianka. Zostałam nominowana do Liebster blog awards przez Paula Millkovich <KLIK> i Suzan <KLIK> za co baaaardzo dziękuje <3. To dla mnie wielka niespodzianka, ale do rzeczy;)
Libster blog polega na tym, że osoba  "dostaje" nominacje.  Nominuje 11 osób, odpowiada na 11 pytań od osoby nominującej. Następnie sama nominuje 11 osób i zadaje 11 pytań.

ODPOWIEDZI NA PYTANIA:

OD PAULI

1. Masz jakiś wymarzony koncert?
   No pewnie! Mam ich kilka. Postaram się wymienić te najważniejsze: One Direction, 5 Seconds of Summer, Linkin Park, Green Day, Ed'a Sheeran'a, Get Scared, Eminema <3 Kocham ich; )

2. Od kiedy piszesz bloga?
    Jeśli chodzi o 07:15 to od 20 kwietnia br.  Blogowaniem zajęłam się już w lutym 2012 roku, z przerwą.

3. Poznałaś kogoś przez internet?
 
Jasne! I to wiele osób. Na tt, gg, różnych czatach, portalach. Z niektórymi już nawet się spotkałam; )

4. Co chciałabyś robić za 5 lat?
 Z moich obliczeń wynika, że będę już na studiach. Więc będę się uczyć. Trzeba zapracować na swoją przyszłość ^^

5. Wierzysz w horoskopy?
 
 Nie, ale wierze w moje sny. Powiem nieskromnie, że prawie wszystkie się spełniają (moja rodzinka, przyjaciółka i znajomi wiedzą o tych "dziwnych zdolnościach" i sami przekonali się na własnej skórze)

6. Umiesz gotować?
  Oczywiście! Nie znam dziewczyny, która w moim wieku bi nie gotowała (nawet zdarzają się mężczyźni)

7. Na jakie portale społecznościowe najczęściej wchodzisz?
    Najczęściej to twitter i facebook.

8. Czy jest miejsce (kraj, miasto, wieś, whatever) do którego nigdy nie chcesz wracać?
   Sądzę, że nie. Jakoś nic nie przychodzi mi na myśl.

9. Jaki jest twój ulubiony zespół?
     Nie mam jednego ulubionego. Jest ich całkiem sporo. I nie dam rady wybrać tego jedynego. Uwielbiam 5SOS, 1D, Lordi, Get Scared, Green Day, Linkin Park etc.

10. Oglądasz seriale?
     Nie bardzo. Chociaż się zdarzyło, że oglądałam. Mogę je policzyć na jednej ręce (Cienie Calendy, Miecz prawdy, Teen Wolf, Tajemnice Domu Anubisa)
11. Masz na coś uczulenie?
    Tak. Niestety nie mogę jeść większości posiłków, gdyż mam alergię na histaminę.

OD SUZAN

1. Od kiedy prowadzisz bloga?
    Odpowiedź na to pytanie jest wyżej w pyt.nr 2.

2. Jakiej muzyki słuchasz?
    Różnej. To zależy co wpadnie w ucho. Począwszy od popu skończywszy na metalu.

3. Ulubiony film?
    Harry Potter / Władca Pierścieni.

4.Twój idealny dzień?
    Każdy w jakiś sposób jest dla mnie idealny <3

5.Do jakich fandomów należysz?
    Directioner, 5SOSFam, volleyball family, CieńFam.

6. Ulubione danie?
    Aktualnie brak, ale skłaniam się bardziej w kierunku sałatki greckiej.

7. Skąd jesteś?
    Polska---->zachodniopomorskie----->powiat szczecinecki-----> gmina Barwice xd ;D

8. Największe szaleństwo twojego życia to...
    Uuuu było ich sporo. Trudno wybrać jedno.

9. Kto jest dla ciebie inspiracją/autorytetem?
     Autorytetem zdecydowanie dla mnie jest Krzysztof Ignaczak.

10. Gdzie w przyszłości chciałabyś zamieszkać?
     Za granicą to w Londynie, a w Polsce w Rzeszowie.

11.Akceptujesz siebie, taką jaką jesteś? Chciałabyś coś zmienić?Co?
     Nie akceptuje jedynie mojego charakteru i raczej go nie da rady zmienić.


NOMINUJE : (kliknij na autora, jeśli chcesz przenieść się na jego bloga)

1.  Roxy
2. Maewen 
3. Honorata Horan
4. Pepe
5. Mea Brooks
6. Harolda
7.Brxxks
8.No_princess
9. Jamie Hart


PYTANIA:
1. Od kiedy zajmujesz się pisaniem?
2. Do jakich fandomów należysz?
3. Co cię inspiruje do pisania opowiadań?
4. Masz jakieś swoje ulubione książki?
5. Piszesz więcej niż jedno opowiadanie.
6. Czy twoi znajomi wiedzą, że piszesz bloga?
7. Twój ulubiony kolor?
8. Twoje największe marzenie?
9. Czy umiesz posługiwać się biegle obcym językiem?
10. Masz swój własny tik bądź rytuał?
11. Twoje miejsce na wymarzone wakacje?


Przepraszam was, że nie dodałam rozdziału! Nadale jestem w szpitalu i nie dam rady teraz dodać.  Postaram się jak najszybciej dodać.Ale nic nie obiecuje.
MAM PROŚBĘ DO OSÓB, KTÓRE MAM INFORMOWAĆ O NOWYCH ROZDZIAŁACH! Podajcie swoje e-maile bądź inne formy komunikacji, oprócz tt, gdyż zablokowali mi konto i nie mogę pisać tweetów tylko dawać rt. Może ktoś ma pomysł czemu tak się stało i mi jakoś pomoże??

Pozdrawiam xx